Новости форума

Нет сообщений для показа

Онлайн чат

Онлайн чат сайта Микашевичи ру

Для перехода в онлайн чат, просто кликните на картинку. Это вынужденная мера для защиты от спама.

Достойная работа

Главная Наша страна Личность

София Слуцкая

Праведная София Юрьевна, княгиня Слуцкая, княгиня Радзивилл (1 мая 1585— 19 марта 1612) (белор. Соф'я Слуцкая, польск. Zofia z Olelkowiczów Radziwiłłowa, лит. Sofija Slucka iš Olelkaičių) — последняя княгиня города Слуцка, святая, чтимая белорусской православной церковью. Даты памяти: 17 июня (4 июня) (Беларусь), 1 апреля (19 марта по ст.ст.), 3-я неделя по Пятидесятнице (Собор белорусских Святых).

Биография

Последняя из рода князей Слуцких и Копыльских, потомков великого князя Ольгерда (по линии киевских князей Олельковичей), владелица Слуцкого княжества, (вассала Великого княжества Литовского с 1326). Родилась 1 мая 1585. Была единственной дочерью Слуцкого князя Юрия Юрьевича от брака с Барбарою дочерью Николая Кишки. Информации о крещении княжны и имена её восприемников не сохранилось. По утверждению некоторых, оно было совершено духовником князей Слуцких иереем Малофеем (Матфеем) Стефановичем, настоятелем Свято-Варвариинской церкви Слуцка.

Аўраамій Смаленскі (канец XII ст. пач. XIII ст.)

Аўраамій Смаленскі - беларускі асветнік, рэлігійны i грамадскі дзеяч, мастак. У канцы XII - пачатку XIII ст. меў добрыя сувязі і карыстаўся вялікім аўтарытэтам насельніцтва зямель сучаснай Беларусі. Людзі прыходзілі да яго, каб паслухаць павучальныя словы і суцяшэнне ад скрухі. Сам ён пражыў цяжкае жыццё, пра што можна даведацца з "Жыція", напісанага каля 1240 г. яго вучнем Яфрэмам. Афанасій (так назвалі будучага асветніка ў дзяцінстве) быў доўгачаканым сынам: да гэтага маці нарадзіла 12 дачок. З дзяцінства ён рос набожным, наведваў царкву і меў магчымасць вучыцца па кнігах. Бацькі спадзяваліся, што іх адзіны сын возьме шлюб і будзе прадаўжальнікам заможнага роду, але той прагнуў іншага жыцця. Пасля смерці бацькоў, раздаўшы ўсю маёмасць манастырам, цэрквам ды бедным, ён хадзіў па горадзе, апрануты ў рыззё і маліў Бога указаць шлях уратавання.

Кірыла Тураўскі (1130 - 1182)

Кірыл Тураўскі вылучаўся сярод асветнікаў-мужчын. Сваёй літаратурнай дзейнасцю заваяваў такі высокі аўтарытэт у сучаснікаў, што яго называлі Златавустам XII ст. Кірыл (Кірыла) Тураўскі нарадзіўся каля 1130-г. у Тураве, у багатай сям'і, але з юнацкіх гадоў не меў прагі ні да багацця, ні да славы, а прагнуў ведаў. Асабліва імкнуўся Кірыл да глыбокага вывучэння біблейных кніг. 3 вялікай ахвотай ён вывучаў таксама грэчаскую мову, сусветную гісторыю, рыторыку. Але для больш глыбокага разумення духоўнай літаратуры патрэбна было ўвесь свой час прысвяціць навуцы, што ў XII ст. было рэальным толькі ў манастырскіх сценах. I Кірыл без вагання ідзе ў манастыр. Аўтар "Жыція..." падкрэслівае, што юнак больш за іншых працаваў для Бога аднак, відаць, і ў манастыры было немагчыма цалкам аддаць сябе любімым заняткам з-за непазбежных спакус сярод людзей. Кірыл пакідае манастыр, каб, зачыніўшыся ў вежы (стаўпе), у адзіноце працягваць даследаванні Пісання і займацца самаўдасканаленнем

Знаходжанне ў стаўпе фактычна не было самаізаляцыяй, як, напрыклад, у пячэрах. Чалавек фізічна і духоўна ўзвышаўся над штодзённай мітуснёй, яго ўчынкі і лад жыцця станавіліся бачнымі для людзей у наваколлі. Стоўп не столькі адрываў ад зямлі і набліжаў да неба, колькі з верхняга яруса адкрываў цудоўныя далягляды на краявіды Палесся, якія краналі сэрца Кірыла і поўныя паэтыкі словы выліваліся на старонкі яго літаратурных твораў. Нібы з мінарэта, падзвіжнік нагадваў жыхарам Турава, што не адзіным хлебам жыве чалавек. Асветнік прапаведваў вышэйшую мудрасць, заклікаў людзей слухаць пропаведзі, знаходзіць час для малітвы.

Ефрасіння Полацкая (1104 - 1173)

Cярод жанчын-асветніц Ефрасіння (Еўфрасіння) Полацкая з'яўляецца найбольш яркай постаццю. Аднак жыццё і дзейнасць гэтай падзвіжніцы кніжнай справы на Беларусі, фундатаркі і педагога немагчыма апісаць грунтоўна з-за адсутнасці дакументальных крыніц. Пра яе жыццё і дабрачыннасць распавядае толькі адна аповесць: "Жыціе і смерць святой і блажэннай і найпадобнейшай Ефрасінні, ігуменні манастыра Святога Спаса і Найсвяцейшай Ягонай Маці, ШТО ў горадзе Полацку". Гэты агіяграфічны твор, часам перанасычаны "біяграфічнымі гіпотэзамі", значна большую ўвагу надае перадачы ўнутранага стану персанажа пры поўнай упэўненасці, што чалавек павінен быў паводзіць сябе толькі належным чынам. Таму на падставе "Жыція..." цяжка падаць рэальную біяграфію Ефрасінні.

У дзяцінстве яна мела імя Прадслава і, як лічаць даследчыкі, паходзіла з княжацкага роду. Яе дзедам быў полацкі князь Усяслаў Брачыславіч, а бацькам - малодшы з сямі яго сыноў Святаслаў-Георгій. Бяздоказнай, хоць і прыгожай з'яўляецца гіпотэза, што маці паходзіла з сям'і, якая была ў сваяцтве з домам візантыйскіх імператараў Комнінаў. Год нараджэння Прадславы дакладна не ўстаноўлены, а прыблізна акрэсліваецца 1101-1105 гт. Пра дзяцінства Прадславы ў "Жыціі..." сказана вельмі мала, але паведамляецца, што "была дзяўчына вельмі здольная да кніжнай навукі, нават не дасягнуўшы яшчэ паўналецця, і было гэта плёнам малітвы. Так любіла вучэнне яна, што дзівіўся бацька яе з любові такой да навук. І па ўсіх гарадах разышлася слава пра яе мудрасць, і добрыя здольнасці да навук, і красу цялесную, бо была яна прыгожа надта абліччам"

Якуб Ясинский.

Якуб Яси́нский (польск. Jakub Jasiński, белор. Якуб Ясінскі; 24 июля 1761(17610724) или 1759, Венглев около Пыздр, Познанское воеводство — 4 ноября 1794, Прага, Варшава) — литовский и польский генерал и поэт.

Один из руководителей восстания 1794 года под предводительством Тадеуша Костюшко, лидер радикального «якобинского» крыла повстанцев, сторонник идей французской революции. Во время восстания был комендантом Вильны, генеральным командующим повстанческими войсками в ВКЛ. Отозван из Великого Княжества Литовского из-за обвинений в «литвинском» сепаратизме. Погиб при обороне Варшавы.

Еще статьи...